ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ – “Νύχτες Νείλου”
«… Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με …»
Αυτό είναι η Αίγυπτος: αίσθησις
Σε συνεργασία με το ταξιδιωτικό γραφείο “Melodrakma” οργανώνουμε αυτό το δεκαήμερο ταξίδι (10 μέρες, 9 νύχτες) για το οποίο έχουμε ακούσει εξαιρετικές κριτικές.
- 18-20/11: Κάιρο (Πυραμίδες, Σφίγγα, Αρχαιολογικό Μουσείο και Μουσείο Αιγυπτιακού Πολιτισμού, αγορά του Αλ Χαλίλι, Ακρόπολη, τζαμί Μωχάμεντ Άλι, χρώματα-περιστροφές-μουσική-χορός)
- 21-24/11: Κρουαζιέρα με το ποταμόπλοιο (Λούξορ, Καρνάκ, Ανατολική Όχθη, Δυτική Όχθη, Βασιλικοί Τάφοι, Εντφου, Κόμπο, Ασουάν, Φράγμα, Ναός Φιλάι, οβελίσκος, Αμπού Σιμπέλ).
- 25-26/11: Κάιρο (Αλεξάνδρεια, οικία Κ. Καβάφη κ.ά.)
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ + ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Π Τ Η Σ Ε Ι Σ
- Οι αναφερόμενες ώρες αφίξεων και αναχωρήσεων στις πτήσεις είναι οι τοπικές κάθε χώρας.
- Η Αίγυπτος έχει 1 ώρα διαφορά με την Ελλάδα.
|
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ |
ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ |
ΑΝ/ΣΗ |
ΑΦΙΞΗ |
ΠΤΗΣΗ |
|
Παρασκευή 18/11 |
Αθήνα (ΑΤΗ)–Κάϊρο(CAI) |
16:00 |
17:50 |
MS 748 |
|
Κυριακή 27/11 |
Κάϊρο(CAI)–Αθήνα(ATH) |
10:35 |
12:30 |
MS 747 |
|
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ |
ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ |
ΑΝ/ΣΗ |
ΑΦΙΞΗ |
ΠΤΗΣΗ |
|
Δευτέρα 21/11 |
Κάϊρο(CAI)–Λούξορ(LXR) |
13:55 |
14:55 |
MS 074 |
|
Παρασκευή 25/11 |
Ασουάν(ASW)–Κάϊρο(CAI) |
15:25 |
16:50 |
MS 150 |
MS=Egypt Air
Ξ Ε Ν Ο Δ Ο Χ Ε Ι Α
| ΠΟΛΗ |
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ |
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ | ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ | ΔΙΑΤΡΟΦΗ |
| Κάϊρο |
18-20 Νοέμβρη |
Steigenberger Hotel El Tahrir Cairo | 4 αστέρια | Πλήρης |
|
Κρουαζιέρα στο Νείλο |
21-24 Νοέμβρη |
Blue Shadow Nile Cruise |
5 αστέρια |
Πλήρης |
| Κάϊρο |
25-26 Νοέμβρη |
Hotel Concorde El Salam Cairo |
5 αστέρια |
Πλήρης |
Steigenberger Hotel El Tahrir Cairo
Address: 2 Kasr Al Nile, Ismailia, Qasr El Nil, Cairo Governorate, Egypt
Blue Shadow Nile Cruise
Address: Block of Mohamed Sharkawy-Hilton Street, Al Karnak, Luxor, Egypt
Hotel Concorde El Salam Cairo
Address: 69 Abd El-Hameed Badawi, St، El Nozha, Cairo Governorate, Egypt
Κ Ο Σ Τ Ο Σ Ε Κ Δ Ρ Ο Μ Η Σ
|
ΔΙΚΛΙΝΟ ΚΑΤ ΑΤΟΜΟ |
ΜΟΝΟΚΛΙΝΟ |
ΦΟΡΟΙ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΩΝ & ΕΠΙΝΑΥΛΟΙ ΚΑΥΣΙΜΩΝ |
|
1395,00 € |
455,00 € |
335,00 € |
ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
✔ Αεροπορικά εισιτήρια
✔ Ελληνόφωνος τοπικός ξεναγός καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδρομής
✔ Έλληνας Συνοδός καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδρομής
✔ Πλήρες πρόγραμμα ξεναγήσεων
✔ Επιλεγμένα Ξενοδοχεία 4* & 5* πρωινό (μπουφέ)
✔ Πλήρης διατροφή
✔ Κρουαζιερόπλοιο 5* (σύμφωνα με την αξιολόγηση του Αιγυπτιακού Υπουργείου τουρισμού) με πλήρη διατροφή
✔ Μεταφορές από/προς αεροδρόμια/ξενοδοχεία εξωτερικού με πολυτελές κλιματιζόμενο πούλμαν
✔ Είσοδοι σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους
✔ Βίζα εισόδου στην Αίγυπτο
✔ Ασφάλεια αστικής ευθύνης και ταξιδιωτική ασφάλιση
✔ Ασφάλεια Covid 19 και ασθένειας έως 70 ετών
ΜΗ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
❌ Υποχρεωτικά φιλοδωρήματα/αχθοφορικά/ 45 ευρώ.
❌ H δωρεάν πρόσβαση στο Ίντερνετ μέσα στο κρουαζιερόπλοιο.
❌ Ό,τι ρητά δεν αναφέρεται
με προκαταβολή 500€ έως τις 10 Σεπτεμβρίου 2022.
- Eurobank: GR 33026 00260 00091 0201 8849 51
- Alpha bank: GR 41 0140 1210 1210 0200 2013 223
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ
- 500 € προκαταβολή έως 10 Σεπτέμβρη
- Εξόφληση 20 Οκτώβρη (δυνατότητα 3 άτοκες δόσεις)
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΚΥΡΩΣΕΩΝ
- 44-21 ημέρες πριν απώλεια προκαταβολής
- 20-10 ημέρες πριν 75% παρακράτηση
- 10 ημέρες πριν 100%
Γενικές σημειώσεις:
1) Τα πρόγραμμα μπορεί να εκτελεστεί με διαφορετική σειρά χωρίς να παραληφθεί τίποτα. Το τελικό πρόγραμμα θα δίνεται με το ενημερωτικό 3 ημέρες πριν την αναχώρηση.
2) Τα παιδιά που ταξιδεύουν με τη συνοδεία ενός γονέα, χρειάζονται έγγραφη συγκατάθεση του έτερου γονέα από αστυνομικό τμήμα ή ΚΕΠ.
3) Διαβατήριο σε ισχύ (ή σε κάποια ταξίδια ταυτότητα νέου τύπου). Για εκδρομές εκτός χώρες Schengen ενημερωθείτε από το γραφείο μας. Οι ταξιδιώτες που δεν είναι κάτοχοι ελληνικών διαβατηρίων πρέπει να επικοινωνούν με την πρεσβεία της χώρας που θα ταξιδέψουν. Τα παιδιά έως 12 ετών ταξιδεύουν μόνο με διαβατήριο σε ισχύ.
4) Στο οδικό κομμάτι των εκδρομών οι θέσεις στο πούλμαν εναλλάσσονται.
5) Η συμμετοχή σε οποιοδήποτε από τα αναφερόμενα ταξίδια, σημαίνει αυτόματη και ανεπιφύλακτη αποδοχή των Γενικών Όρων Συμμετοχής όπως αναφέρονται στο site μας.
«O φασισμός θεραπεύεται διαβάζοντας και ο ρατσισμός ταξιδεύοντας»
Miguel de Unamuno
ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ Π Ρ Ο Γ Ρ Α Μ Μ Α
Λίγα λόγια για το ταξίδι μας…από τον Γιάννη Λυμτσιούλη
(…) Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με (…)
Αυτό είναι η Αίγυπτος: αίσθησις
Για μένα τουλάχιστον αυτό είναι: Αγαπημένη αίσθησις
Ετοιμάζοντας το ταξίδι αναζήτησα -μέσα μου πάντα – τί άλλο είναι αυτή η χώρα…
Μια μόνιμη ακροβασία, μια διαπραγμάτευση ήταν η απάντηση.
Ακροβασία ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν
Διαπραγμάτευση ανάμεσα στο μέλλον και τη στασιμότητα.
Ανάμεσα στις ογκώδεις πυραμίδες και τον μικροσκοπικό σκαραβαίο,
ανάμεσα στον μικροπωλητή και τον τουρίστα
ανάμεσα στο τσάι και το ουίσκι,
μια διαπραγμάτευση ανάμεσα στο «θέλω» και στο «απαγορεύεται»
Η Αίγυπτος δεν είναι μια ακόμα χώρα. Είναι η χώρα με την μεγαλύτερη πολιτιστική εμμονή στο Θάνατο. Όλα της τα μεγάλα αρχαία επιτεύγματα γύρω απ’ το θάνατο περιστρέφονταν. Μέσα στις πυραμίδες και μέσα στο καθηλωμένο βλέμμα τής κάθε μούμιας τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα η μεταφυσική αγωνία, το ερώτημα;
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑ; ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΙ ΟΛΟ ΚΙ ΟΛΟ; ΜΕ ΣΩΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ;
Είναι εκπληκτική ευκαιρία η Αίγυπτος, το ταξίδι εκεί.
Όχι μόνο για να φωτογραφηθούμε μπροστά και δίπλα σε εμβληματικά μνημεία, πυραμίδες και σφίγγες, όχι μόνο για τη βόλτα με την καμήλα και τη φελούκα που έμαθαν αγόγγυστα να σηκώνουν τα βάρη μιας σέλφι.
Ασφαλώς και γι’ αυτά και για χίλια άλλα παρόμοια όμως, κυρίως, για να ξανανιώσουμε ταξιδιώτες που στο ταξίδι παίρνουν δόσεις μεταφυσικής σκόνης, κάνουν μεταγγίσεις μπουκάλες ατέλειωτες αντοχής στην έρημό του ο καθένας, κακά τα ψέματα, μόνοι μας ζούμε όλοι, σε μια έρημο με άπειρους κόκκους φόβων.
Μπορεί να γίνει μια εκπληκτική ευκαιρία η Αίγυπτος, το ταξίδι εκεί.
Μπορείς βέβαια κι απλά να πας, να δεις όλα τα σπουδαία της, ένα προς ένα όλα στη λίστα της Ουνέσκο, σέλφι κι από δω, σέλφι κι από κει κι έτοιμη κι αυτή η σελίδα του ταξιδιωτικού βιογραφικού…
Αλλά είναι μια ευκαιρία το ταξίδι αυτό για άλλα πολλαπλά ταξίδια στη μέσα Όαση του καθενός, να φτάσει η δίψα μας σε πηγή και σε όχθη, να νιώσουμε το πιο αιώνιο πράμα, την εφήμερη χαρά τής στιγμής και την ψευδαίσθηση πως θα κρατήσει για πάντα.
Εἰς σέ προστρέχω Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάπως ξέρεις ἀπό φάρμακα·
νάρκης τοῦ ἄλγους δοκιμές, ἐν Φαντασίᾳ καί Λόγῳ.
Στόχος του ταξιδιού, να βρούμε αρχαίο φάρμακο, από δηλητήριο φιδιού και σκορπιού να φτιάξουμε αντίδοτο σε όσα μα βαραίνουν.
Για λίγες μέρες ΧΑΡΑ. Αυτό όλο κι όλο το ζητούμενο, αλλά λίγο δεν είναι.
Να είναι όλα μεγάλα δίπλα μας, ογκώδεις πυραμίδες, τεράστιες σφίγγες, μεγαλειώδη μουσεία και κολοσσιαίες βιβλιοθήκες, αλλά το πιο μεγάλο απ’ όλα, να είναι η δική μας χαρά. Χαρά που μπορούμε και ταξιδεύουμε, χαρά που δεν ακρωτηριαστήκαμε κι εκτός απ’ το έξω ταξίδι κάνουμε και το άλλο, το έσω, το δικό μας ο καθένας, χαρά, για τη μουσική που ακούσαμε, χαρά γι’ αυτόν τον άλλο κόσμο που υπάρχει κι αξιωθήκαμε να δούμε, χαρά που μαζί μας ταξιδεύουν κι όσοι αγαπάμε κι έφυγαν, χαρά που μπορούμε να γίνουμε το μέσο να ταξιδέψουν κι άλλοι.
Η Αίγυπτος δεν είναι μια ακόμα χώρα.
Είναι η χώρα απ’ την οποία ο Ελληνικός Πολιτισμός πήρε τη σκυτάλη και διηγήθηκε τη δική του Οικουμενική Ιστορία, τότε, που μετατόπισε το κέντρο βάρους απ’ το Θάνατο, στο Άνθρωπο και στην Ομορφιά.
Σπουδαίο εργαλείο ψυχανάλυσης η ποίηση. Φάρμακο για όλα. Κι όταν μαραίνεται η ομορφιά, η ποίηση μπορεί να της κάνει άξιο μνημόσυνο.
Εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαίρι. —
Τά φάρμακά σου φέρε Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάμνουνε — γιά λίγο — νά μή νοιώθεται ἡ πληγή.
Κι αν τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ήταν η Αίγυπτος, είναι ο Καβάφης λόγος αρκετός για το ταξίδι ετούτο. Αυτός καθόρισε τη ματιά μου προς την πατρίδα του. Κάθε μέρα θα είναι μαζί μας, θα ανεβαίνει στο λεωφορείο, θ’ ανεβαίνει στο καράβι, στη φελούκα, στην καμήλα, στην άμαξα, μαζί μας πάντα, φρουρός, κατάσκοπος και παρατηρητής του πόθου, του φόβου και τής χαράς μας….
Στόχος για 10 μέρες να γίνουμε Πρώτη Ύλη Ποιήσεως.
Καλή αντάμωση.
Ευχαριστούμε για την Εμπιστοσύνη.
DAY BY DAY ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ της ΕΚΔΡΟΜΗΣ ΜΑΣ
1η μέρα: Αθήνα – Κάιρο
Συγκέντρωση στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος… Δυο ώρες πτήση μόνον αλλά για πολλούς αυτό το ταξίδι είναι ταξίδι ζωής. Είναι η επιτομή τής Οικειότητας του Αγνώστου!
Απ’ ευθείας πτήση για το Κάιρο. Φτάσαμε, πήραμε αποσκευές, ανεβήκαμε στο λεωφορείο…
ΜΟΥΣΙΚΗ!
Κινούμαστε προς το ξενοδοχείο…
Το μυαλό τρέχει φανερά πιο γρήγορα απ’ όλα γύρω μας, οι ρυθμοί γύρω μας είναι ας πούμε ντόπιοι ρυθμοί…
Το μυαλό τρέχει έτσι κι αλλιώς κι απ’ το φως πιο γρήγορα, μετράει έξω μιναρέδες… χίλιους λεν πως έχει, «η πόλη των χιλίων μιναρέδων», τη λένε, είναι απίθανη η ανάγκη ορισμένων θρησκειών να σου λεν συνέχεια «είμαι εδώ, πρόσεξέ με», και με κάποιους ανθρώπους συμβαίνει αυτό, θρησκείες και άνθρωποι παντού με υψωμένο το δάχτυλο δηλώνοντας παρών…
Σα δάχτυλο παιδιού στο σχολείο αυτός ο μιναρές μπροστά μας…
Χέρι και δάχτυλο ψηλά, θέλει να πει στο δάσκαλο περαστικό: «ξέρω»!
Μέσα σε δυο ώρες… όλα διαφορετικά γύρω!
Είμαστε επιτέλους στην πατρίδα ενός ονείρου. Ήταν όνειρο παλιό να ρθούμε μια μέρα στην Αίγυπτο και να τώρα…
Ήρθαμε να πάρουμε χρησμό.
Είναι χώρα Μαντείο η Αίγυπτος κι εμείς προσκυνητές τής δίψας μας για βίωμα.
Η Μουσική χαμηλώνει…
Εν αρχή ειν’ ο Νείλος…
Χαίρε πηγή τής ζωής. Χαίρε σφίγγα! Χαίρε Άμμωνα Ρα. Χαίρε Αλλάχ. Χαίρε και συ προφήτη.
Μα πάνω απ’ όλα Χαίρε ποιητή… χαίρε Καβάφη.
Ο ξεναγός στο μικρόφωνο, σαν παραπόταμοι του Νείλου ρέουν ήδη οι πρώτες πληροφορίες
… έως το 2035 υπολογίζεται ότι στο Κάιρο θα ζουν 30 εκατομμύρια άνθρωποι, που θα αποτελούν τότε το 25% του πληθυσμού της χώρας….
Αμέσως, στερεοτυπικά όλοι κάνουνε τον ίδιο συνειρμό… «30 εκατομμύρια… τρεις Ελλάδες…»
Το λεωφορείο συνεχίζει, το μυαλό επίσης, έχει γίνει αρένα τώρα το μυαλό, ρινγκ, κόντρες στερεοτύπων, μια μούμια παλεύει με μια σφίγγα, ένας κροκόδειλος προσπαθεί σώνει και καλά να πουλήσει σε μια Γαλλίδα τουρίστρια έναν σκαραβαίο, έξω απ’ το παράθυρο συμβαίνουν όλα μπροστά στα μάτια μας, αυτή η πόλη έχει απ’ όλα, και χάος και τάξη μαζί, αυτή η πόλη κατάφερε να χωρέσει δίπλα-δίπλα αίγλη και παρακμή, την αίγλη της αρχαίας Αιγύπτου και τη γοητευτική παρακμή τής σημερινής πραγματικότητας.
Άφιξη στο ξενοδοχείο.
Πήραμε τα δωμάτια και βγαίνουμε μια πρώτη βόλτα στην περιοχή… Άλλος κόσμος, άλλη πραγματικότητα μόνο δυο βήματα απ’ την πόρτα μας…
Από ένα παράθυρο ακούγονται φωνές… Υψώνουμε το κεφάλι προς τα κει…
Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,
κρυμμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.
Απ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι,
το ακάθαρτο και το στενό.
Αποκάτω ήρχονταν οι φωνές κάτι εργατών
που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν.
Κι εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεβάτι
είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη
τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης —
τα ρόδινα μιας τέτοιας μέθης, που και τώρα
που γράφω, έπειτ’ από τόσα χρόνια!,
μες στο μονήρες σπίτι μου, μεθώ ξανά.
Δείπνο και διανυκτέρευση.
Απ’ τον απέναντι μιναρέ ακούγεται η νυχτερινή προσευχή. Λέει αυτό που λεν συνήθως οι θεοί… «εδώ είμαι, μη φοβάσαι» ή το αντίθετο… «εδώ είμαι…φοβού!»
2η μέρα: Κάιρο- Πυραμίδες Γκίζας- Αιγυπτιακό Μουσείο
Πρωινό παρέα με τον ιμάμη. Αυτός ψέλνοντας εμείς τρώγοντας…. Ύστερα στο λεωφορείο.
Σήμερα θα κάνουμε κάτι κλασικό. Ξενάγηση στα ΣΟΣ τής πρωτεύουσας τής Αιγύπτου.
Από τότε που κατέλαβαν την πόλη οι Άραβες, «Κάιρο» την είπαν… Κάιρο που θα πει «Νικήτρια»! Νίκησε ακόμα και τη Βασίλισσα Αλεξάνδρεια, τής πήρε τα σκήπτρα κι έγινε πρωτεύουσα αυτής εδώ τής χώρας.
Κάιρο και μαζί όλα γύρω του, ήταν ανέκαθεν σημαντικά, κέντρο κι επίκεντρο αρχαίας και νέας Αιγύπτου, ο Νείλος ευλόγησε διαχρονικά τα πάντα γύρω μας….
Σε μικρό παιδί να πεις… «ζωγράφισέ μου την Αίγυπτο», μια Πυραμίδα θα φτιάξει, μια καμήλα και μια σφίγγα… Τόσο κλασικά πράματα θα κάνουμε σήμερα:
Πυραμίδες τής Γκίζα, Σφίγγα, Αρχαιολογικό Μουσείο.
Θα σταθούμε μπροστά σε κάποια απ’ τα αρχαιότερα σωζόμενα κτίσματα του κόσμου, τις πιο διάσημες πυραμίδες του πλανήτη και συγχρόνως μπροστά στο παλαιότερο από τα Επτά Θαύματα τής Αρχαίας Οικουμένης… την πυραμίδα του Χέοπα!
Πόσες «κορυφώσεις» σ’ ένα και μόνο πρωινό και μάλιστα το πρώτο!
Ξενάγηση! Έτσι όπως πρέπει και αρμόζει σε τέτοιο τόπο και μνημεία οικουμενικής εμβέλειας!
Τώρα βρισκόμαστε μπροστά στο μεγαλύτερο μονολιθικό άγαλμα του κόσμου, βρισκόμαστε μπροστά στη Σφίγγα. Σιωπή. Ίσως είναι το μόνο σημείο που δε φτάνει η φωνή του ιμάμη.
Ξενάγηση. Μετά σιωπή… Και μια φωτογραφία όλοι μαζί… Η Σφίγγα κι εμείς!
Πάνω που στηθήκαμε και χαμογελάμε με ειλικρίνεια στο φακό, σκόνη σηκώνεται από μακριά… Κάποιος έρχεται καταπάνω μας… φαίνεται αποφασισμένος να διεκδικήσει κάτι… Φωνάζει σαν δαιμονισμένος, όσο πλησιάζει ακούγονται καθαρότερα οι κραυγές του, θέλει να μάθει την αλήθεια λέει…
Είναι ο Οιδίποδας… Ούτε που του περνάει απ’ το μυαλό πως η αλήθεια μπορεί να τον τυφλώσει…
Επάνω του η Σφιγξ είναι πεσμένη
με δόντια και με νύχια τεντωμένα
και μ’ όλην της ζωής την αγριάδα.
Ο Οιδίπους έπεσε στην πρώτη ορμή της,
τον τρόμαξεν η πρώτη εμφάνισί της —
τέτοια μορφή και τέτοιαν ομιλία
δεν είχε φαντασθεί ποτέ έως τότε.
Μα μόλο που ακουμπά τα δυο του πόδια
το τέρας στου Οιδίποδος το στήθος,
συνήλθε εκείνος γρήγορα — και διόλου
τώρα δεν την φοβάται πια, γιατί έχει
την λύσιν έτοιμη και θα νικήσει.
Κι όμως δεν χαίρεται γι’ αυτήν την νίκη.
Το βλέμμα του μελαγχολία γεμάτο
την Σφίγγα δεν κοιτάζει, βλέπει πέρα
τον δρόμο τον στενό που πάει στας Θήβας,
και που στον Κολωνό θ’ αποτελειώσει.
Και καθαρά προαισθάνεται η ψυχή του
που η Σφιγξ εκεί θα τον μιλήσει πάλι
με δυσκολότερα και πιο μεγάλα
αινίγματα που απάντησι δεν έχουν.
Η Σφίγγα ήταν ειλικρινής μαζί μας.
Κουράστηκε να φωτογραφίζεται με τουρίστες αλλά… το προτιμάει από τη λήθη και την αφάνεια.
Απ’ το αίνιγμα που μας είπε, αυτό συμπεράναμε όλοι.
Ύστερα ανεβήκαμε στην άμαξα του Οιδίποδα και μας πήγε ως τον Τουταγχαμών.
Φτάσαμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Καΐρου! Όχι, δεν είναι αυτό ένα οποιοδήποτε μουσείο. Ολόκληρο το παρελθόν τής Αιγύπτου βρίσκεται εδώ μέσα, αν μη τί άλλο, η Αίγυπτος Παρελθόν έχει! 130.000 εκθέματα χωρίς να μετρούν τα κλειστά κουτιά στα υπόγεια και στα καταγώγια και στις αποθήκες… Πρωταγωνιστής του χρόνου μας εδώ μέσα ο Τουταγχαμών…
ΞΕΝΑΓΗΣΗ: Το παρελθόν πήρε τη θέση του μέσα μας. Χαρά και στην ψυχή και στο μυαλό. Τώρα και τα δυο ζητούν παρών! Φύγαμε για κάτι επίσης μυθικό… Και τί δεν έχει αυτή η μέρα!
Φτάσαμε σε αγορά χιλιοτραγουδισμένη… Αλ Χαλίλι…
…νὰ σταματήσεις σ᾿ ἐμπορεῖα Φοινικικά,
καὶ τὲς καλὲς πραγμάτειες ν᾿ ἀποκτήσεις,
σεντέφια καὶ κοράλλια, κεχριμπάρια κ᾿ ἔβενους,
καὶ ἡδονικὰ μυρωδικὰ κάθε λογῆς,
ὅσο μπορεῖς πιὸ ἄφθονα ἡδονικὰ μυρωδικά.
Σὲ πόλεις Αἰγυπτιακὲς πολλὲς νὰ πᾷς,
νὰ μάθεις καὶ νὰ μάθεις ἀπ᾿ τοὺς σπουδασμένους.
Εμπειρία τα παζάρια του κόσμου. Εμπειρία να μαθαίνεις απ’ τους σπουδασμένους. Μάθαμε να διαπραγματευόμαστε. Μάθαμε να μη χάνουμε και να μη χανόμαστε. Μάθαμε να επιμένουμε και να υποχωρούμε. Παζαρέψαμε, αγοράσαμε, χαρήκαμε…
Επιστροφή στο ξενοδοχείο. Ξεκούραση και δείπνο. Πώς να μπει σε τάξη το μέγεθος τέτοια μέρας… Όλα σε χώρο του μυαλού μυθικό…
Πυραμίδες τής Γκίζας. Σφίγγα. Αρχαιολογικό Μουσείο. Αλ Χαλίλι… Κι ακόμα είναι μόνον η δεύτερή μας μέρα!
Διανυκτέρευση
3η μέρα: Εθνικό Μουσείο Αιγυπτιακού Πολιτισμού-Παλιό Μουσουλμανικό Κάιρο (Ακρόπολη Σαλαχ Ελ Ντιν, Τζαμί Μωχάμεντ Άλι…)
Αφύπνιση, πρωινό κι αμέσως διακτινισμός στο παρελθόν και πάλι…
Επιχειρώντας να αποκρυπτογραφήσουμε κάθε πλευρά αυτής της σπουδαίας πόλης, θα κάνουμε άλλη μια ολοκληρωμένη ξενάγηση-βουτιά στα σωθικά της.
Σήμερα θα επισκεφτούμε κάτι που είναι το πρώτο στο είδος του σε ολόκληρο τον Αραβικό Κόσμο: το Εθνικό Μουσείο Αιγυπτιακού Πολιτισμού!
7.500 χρόνια εδώ μέσα!
Από το 5.500 π.Χ, η ζωή των ανθρώπων στην περιοχή, τα αντικείμενα που άγγιζαν οι στόχοι που έβαζαν, η επίτευξή τους… Πριν ακόμα τις Αιγυπτιακές Δυναστείες, η Πρωδυναστική Περίοδος, η
Αρχαϊκή Περίοδος, το Αρχαίο Βασίλειο, Μέσο Βασίλειο, Νέο Βασίλειο, Ύστερη Περίοδος, η Αίγυπτος των Πτολεμαίων, η Αίγυπτος των Ρωμαίων, η Αίγυπτος του Ισλάμ και των Χαλιφάτων, των Οθωμανών, του Πασά Μωχάμετ Άλι, μέχρι τη σύγχρονη Αίγυπτο… Και πίσω πάλι, το εμπόριο με την Κρήτη, τη μυκηναϊκή Ελλάδα, τη Μ. Ασία, τη Σομαλία τη μακρινή Υεμένη, την Εγγύς Ανατολή…
Έξοχη δουλειά και τούτο το Μουσείο! Ιπτάμενες εικόνες και ιδέες παντού, όλα πετούν μες στο μυαλό, στερεότυπα και αμφιβολίες, γνώση και άγνοια, επιφύλαξη και περιέργεια, όλα για μια χώρα που πάντα είχε τη θέση του οικείου μέσα μας αλλά ποτέ δεν καταλάβαμε ακριβώς γιατί.
Είσαι σπουδαία χώρα!
Να γίνει Αίσθηση, να σε πάρουμε για πάντα μαζί μας…
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κι επιθυμία παλιά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κι αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.
Κι όταν τελειώσουμε με το Μουσείο Πολιτισμού, θα πάμε για ξενάγηση στο Ερωτικό Χάος που λέγεται Ισλαμικό και Κοπτικό Κάιρο.
Αλαβάστρινα τζαμιά και ισλαμικά μνημεία, φρούρια, κάστρα, εκκλησίες, ο Άγιος Γεώργιος φρουρός μας πάνω στ’ άλογο φάνηκε σ’ ένα στενό, ο Μωχάμεντ Άλι σε δικό του άλογο ανεβαίνει προς το Κάστρο του Σαλαντίν, εδώ ακριβώς που βρισκόμαστε τώρα, ήταν κάποτε το Κέντρο ολόκληρου του Ισλαμικού Κόσμου, λαμπρός Μουσουλμανικός Μεσαίωνας, Μουσουλμανικός Διαφωτισμός, οξύμωρα όλα,
Μεσαίωνας…Διαφωτισμός…
Ναι, όταν η Δύση βούλιαζε στα σκοτάδια, η Ανατολή ξαναέριχνε φως στον Αριστοτέλη! Με χρυσά γράμματα γραμμένη αυτή η σελίδα… Ο πάπυρος λάμπει… Αρχαία Αίγυπτος, Αλεξάνδρου Αίγυπτος, Των Ρωμαίων, Του Αλάχ, Των Άγγλων και των Γάλλων και των Ελλήνων…
Η Ιστορία ζωντανή κυκλοφορεί στους ίδιους δρόμους, σπρώχνεται, περνάει φανάρια με κόκκινο, τρέχει, σταματάει, πουλάει, αγοράζει, στους ίδιους δρόμους όλα, 5.500 χρόνια Ιστορίας σ’ ένα και μοναδικό πορτραίτο Φαγιούμ η μέρα μας!
Κι η νύχτα μας…
Επιστροφή στο ξενοδοχείο. Χρόνος για ξεκούραση κι η νύχτα σήμερα θα έχει τη δική της μαγεία
Η Melodrakma σας καλεί σε βραδινή έξοδο για ένα ιδιαίτερο δείπνο…
ΕΚΠΛΗΞΗ: Χρώματα, περιστροφές, μουσική, χορός…
Η Αίγυπτος στροβιλίζεται αιώνες χωρίς να χάνει την ισορροπία της, περιμένει την Άνοιξη, κι ας μην έρχεται, εκείνη παραμένει πάντα χώρα σημείο αναφοράς, τόπος αισθήσεως. Μετά από δυο χρόνια τρόμου, όλα τα δικαιούμαστε.
Περιστρεφόμαστε κι εμείς κι ένα σωρό πράματα στο μυαλό μας, σήμερα γάμος γίνεται στο μυαλό, η Νεφερτίτη φλερτάρει με τον έφηβο μικροπωλητή στο Αλ Χαλίλι και η Αραβική Άνοιξη έχει φτάσει τουλάχιστον μέσα μας… μας κοιτάζει διστακτικά κι εμείς την ενθαρρύνουμε…
Επιστροφή στο ξενοδοχείο και διανυκτέρευση
4η μέρα: Κάιρο- Λουξόρ- Καρνάκ- Ανατολική Όχθη
Αξημέρωτα σχεδόν. Έτσι αρχίζουν οι σπουδαίες περιπέτειες σ’ όλα τα παραμύθια τής ερήμου…
Μεταφορά στο αεροδρόμιο και πτήση στο Λούξορ! Κι άλλος διακτινισμός!
Απ’ το ξενοδοχείο στο αεροδρόμιο κι από κει στο λιμάνι. Επιβιβαζόμαστε στο κρουαζιερόπλοιο, παίρνουμε τις καμπίνες μας, αυτό θα είναι το σπίτι μας για τις επόμενες 5 μέρες! 5 μέρες και 4 νύχτες θα πλέουμε και μέσα μας θα κυλούν 5.000 χρόνια Ιστορίας.
Κρουαζιέρα στο Νείλο… Σα φυσική ψυχοθεραπεία όλα από δω και πέρα…
Το Διαφορετικό. Το Γαλήνιο. Το Άγνωστο. Το Ενδιαφέρον. Το Εξωτικό. Το Ερωτικό
Κυρίως το Βίωμα.
Όνειρο πολλών ανθρώπων, πολλών χρόνων αυτή η πλεύση στο Νείλο. Δεξιά κι αριστερά μας, ανατολικά και δυτικά, νύχτα και μέρα σαν πάπυρος που για λίγο και πριν επιστρέψουμε και πάλι στις σταθερές τής ζωής μας, θα γράψουμε πάνω μια μικρή αλλά μοναδική Ιστορία, τη δική μας Ιστορία…Μια φορά κι έναν καιρό πλέοντας στο Νείλο…
Μέσα στα καπηλειά και τα χαμαιτυπεία
της Βηρυτού κυλιέμαι. Δεν ήθελα να μένω
στην Αλεξάνδρεια εγώ. Μ’ άφησεν ο Ταμίδης·
κι επήγε με του Επάρχου τον υιό για ν’ αποκτήσει
μια έπαυλι στον Νείλο, ένα μέγαρον στην πόλιν.
Δεν έκανε να μένω στην Αλεξάνδρεια εγώ.—
Μέσα στα καπηλειά και τα χαμαιτυπεία
της Βηρυτού κυλιέμαι. Μες σ’ ευτελή κραιπάλη
διάγω ποταπώς. Το μόνο που με σώζει
σαν εμορφιά διαρκής, σαν άρωμα που επάνω
στην σάρκα μου έχει μείνει, είναι που είχα δυο χρόνια
δικό μου τον Ταμίδη, τον πιο εξαίσιο νέο,
δικό μου όχι για σπίτι ή για έπαυλι στον Νείλο.
Θα φάμε μεσημεριανό στο καράβι και φύγαμε για την πρώτη σελίδα, την πρώτη ξενάγηση στις όχθες του θεού… Ναι, θεός λογίζονταν κάποτε ο Νείλος. Πως να μην κάνεις θεό αυτόν που στην έρημο σου προσφέρει νερό!
Βρισκόμαστε στη νότια Αίγυπτο, Λούξορ συστήνεται τώρα, Θήβες στην αρχαιότητα, πρωτεύουσα βασιλείου και πόλη του φοβερού και τρομερού Άμωνα Ρα, θεός-δημιουργός, προστάτης πατέρας βασιλέων-Φαραώ, σπουδαίο το βιογραφικό ετούτου του θεού, από ντόπιος των Θηβών θεών έγινε τής Αιγύπτου ολόκληρης, «Βασιλέα των θεών» Ρα, ήλιε μου, ήλιε μου βασιλιά μου, δημιουργέ κι οδηγητή του κόσμου…
Οι Θήβες γέννησαν θεό και γίνανε στολίδι του κόσμου, αίγλη, ακμή, χαρά και οργασμός στους δρόμους της, έμποροι κι εργάτες, τέχνες και γράμματα, σοφοί και διψασμένοι για όλο και «πιο πέρα», όλοι εδώ μαζεύτηκαν…
Όταν αυτές είναι οι συνθήκες σε μια πόλη λέμε… ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ ΤΗΣ…
Οι πληροφορίες τώρα έδωσαν τη θέση τους στις ιστορίες, αυτές ρέουν τώρα στ’ αυτιά και δημιουργούν το νέο σύμπαν του ταξιδιού…
Τότε, τω καιρώ εκείνο, και τί δεν έγινε στις Θήβες. Εκπληκτικά κτηριακά συγκροτήματα, ναοί σπουδαίοι, λόγος σήμερα να ρθουμε ως εδώ…Το Λούξορ δεν μοιάζει με τίποτα στον κόσμο. Το μεγαλείο των αρχαίων Θηβών έρχεται και ενθρονίζεται ακόμα και στο μυαλό του πιο επιπόλαιου περαστικού τουρίστα.
Ο Νείλος στον Κόσμο του, κάνει αυτό που αιώνες ξέρει, κυλάει ανάμεσα σε ζωντανούς και νεκρούς… Να και η αρχαία Νεκρόπολη…
Ξενάγηση στην Ανατολική όχθη, στο Ναό του Λούξορ εντός πόλεως, στο μεγαλειώδη ναό του Καρνάκ, και τους ναούς του Άμμωνα, της Μουτ και του Χόνσου, στο υπόστυλο ιερό και τη θεία καθαρτήρια λίμνη…
Χαίρε Ραμσή Β’ ! Χαίρε Χατσεψούτ! Χαίρε Αλέξανδρε!
Γέμισε ο πάπυρος του μυαλού… Κάποιος αγόρασε απ’ το Καρνάκ μπακίρια… σα μικρά θυμιατά να λιβανίζουν τις αισθήσεις της πρώτης μέρας στο Νείλο όταν αυτές θα φλερτάρουν με τη λήθη.
Σουρουπώνει…
Επιστροφή στο καράβι μας… Δείπνο και ραντεβού του καθενός με τον εαυτό του.
Οι περισσότεροι από μας αν όχι όλοι, είμαστε πια μεγάλα παιδιά. Και είναι ωραία ευκαιρία ετούτες οι νύχτες στο καράβι, να κάνουμε ό,τι η ρουτίνα τού καθενός μας δε επιτρέπει.
Ραντεβού κάθε βράδυ με τον εαυτό μας. Αυτό θα είναι ένα απ’ τα κέρδη του ταξιδιού.
Ραντεβού – Συνεδρίες με τον εαυτό μας. Λίγο για απολογισμό, λίγο γιατί στερήσαμε ακόμα και τον εαυτό μας από μας τους ίδιους έτσι όπως τρέχουν όλα γύρω μας κι εμείς μαζί…
Λίγο για απολογισμό, λίγο γι’ αυτοκριτική αλλά και για ένα χάδι στο ίδιο μας το μέτωπο, δεν τα κάναμε κι όλα χάλια….
Ραντεβού κάθε βράδυ με τον εαυτό μας.
Απέναντι απ’ τον «καναπέ» μας, σε ρόλο αδιευκρίνιστο, ο ξεναγός, κάτι σα ρόλο αν ψυχαναλυτή του έδωσε το μυαλό μας…
ΡΑΝΤΕΒΟΥ Νο 1
Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.
Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμισε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή — τί τολμηρή ηδονή!
Κι επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.
Το είδωλον του νέου σώματός μου
ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά·
πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,
αισθήματα δικών μου, αισθήματα
των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.
Διανυκτέρευση.
Ένα αστέρι όμως, έναν από μας δεν τον αφήνει να κοιμηθεί, τον κρατάει στο κατάστρωμα και συνεχίζει τον απολογισμό τής ζωής του…
5η μέρα: Νείλος- Εν πλω- Δυτική Όχθη
…όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κι επιθυμία παλιά ξαναπερνά στο αίμα·
Κάποιοι απόψε κάναν έρωτα. Κάποιοι είχαν καιρό να κάνουν έρωτα. Μερικοί χρόνια λέει κι έγινε χθες βράδυ θαύμα και ανάσταση… Επιθυμία παλιά πήρε φωτιά κι έκανε τα κορμιά να ξανανιώσουν ζωντανά, πως δεν κοιμούνται δίπλα σ’ αδερφού κορμί αλλά σε αιτία πόθου…
Πρώτη μέρα ξυπνάμε στο καράβι, παίρνουμε πρωινό και με την ορμή του σώματος, αυτή έχει κάθε ευτυχισμένο σώμα που οικειοθελώς συναντήθηκε με άλλο κι άφησε πίσω του σεντόνια ηδονής, μ’ αυτή την ορμή πάμε να κάνουμε και σήμερα κάτι ακόμα θρυλικό. Επίσκεψη στην Κοιλάδα των Βασιλέων και των Βασιλισσών…
Με την ανατολή, σήμερα πάμε εκεί που έδυε ο ήλιος. Κι ίσως γι’ αυτό και η επιλογή του τόπου ετούτου, να γίνει εδώ η τελευταία κατοικία, τάφοι αθάνατων, «Τόπος Αληθείας»!
Επίσκεψη στη Νεκρόπολη των Θηβών στη Δυτική όχθη του Νείλου.
Πάνω από 60 οι Βασιλικοί Τάφοι. Ένας μόνο ασύλητος. Χαίρε Τουτ-Ανχ-Αμόν! Παιδάκι 19 χρονών κατοίκησες τον τάφο σου. Τί πρόλαβες να κάνεις στη ζωή σου για να ‘ναι το όνομά σου περίφημο στην οικουμένη όλη; Ή μήπως όσα δε σου ‘δωσε η ζωή σου τα έδωσε ο θάνατος;
Ας βυθιστούμε τώρα πάλι στο μυστήριο της χώρας σου… Ρέουν οι ιστορίες… Ο μύθος λέει πως πολλά άτομα από την αρχαιολογική ομάδα ανασκαφής που ανακάλυψε τον τάφο του Τουταγχαμών, πέθαναν από μυστήρια αίτια λίγο καιρό μετά την είσοδό τους στον τάφο. Ο Τύπος της εποχής θεώρησε πως πρόκειται για κατάρα του φαραώ κάτι που αποτέλεσε έμπνευση για λογοτεχνία και ποίηση και ζωγραφιές τής φαντασίας. Προχωρούμε ανάμεσα σε βασιλικούς τάφους… Σπουδαίοι Φαραώ ξεκουράζονται μπροστά στα μάτια και τ’ αυτιά τής ξενάγησής μας
Νά ο τάφος τού Σέτι του Α΄ ! Καημένε Σέτι τραγικέ…
Γιος Ραμψή, πατέρας Ραμσή, ανάμεσα σε Α’ και σε Β’ λαμπρών Ραμσήδων σα συμπληγάδες λιώσαν το όνομά σου πρόγονοι κι απόγονοι
Αιωνία η μνήμη σου Τούθμωσις λαμπρέ πατέρα περίλαμπρης κόρης! Αιωνία κι η δική σου η μνήμη Χατσεψούτ! Αιώνια η ομορφιά σου στο μυαλό μας Νεφερτίτη! Αιθίοπα Μνήμη διπλή ετούτη εδώ…
Χαίρε Μέμνονα… Κολοσσοί θυμίζουν πως πέρασες και συ κάποτε απ’ τον κόσμο ετούτον… Κολοσσοί πέτρας! Πέτρα, πες μου, είναι αλήθεια πως με το πρώτο φως τής μέρας μιλάς;
Είναι αλήθεια πως κάποτε έρχονταν εδώ μουσικοί απ’ όλο το κόσμο ν’ αφουγκραστούν τον ήχο του ήλιου; Χαίρε Μέμνονα. Ο Ύπνος και ο Θάνατος σε φέρανε εδώ απ’ την Τροία, θυμάσαι; Ο ήλιος του απογεύματος σαν αθλητής στο σημείο εκκίνησης πήρε πάλι τη θέση του.
Επιστροφή στο κρουαζιερόπλοιο. Λίγη ξεκούραση. Συγύρισμα στο μυαλό, άντε να μπει τάξη μέσα σε ανάκτορα και τάφους, Κοιλάδα Βασιλέων και Βασιλισσών ολόκληρη ποτίζεται τώρα απ’ τον Νείλο στο μυαλό μας.
Δείπνο και μετά…
Ραντεβού με τον εαυτό μας Νο 2
Έχουν φύγει όλοι… Μια άδεια καρέκλα κοιτάζει προς τα κει που χάθηκε ο ήλιος. Μια σκιά κάθεται με αυτοπεποίθηση στην καρέκλα, ρεμβάζει και μονολογεί…
Είπε ο Μυρτίας (Σύρος σπουδαστής
στην Αλεξάνδρεια· επί βασιλείας
αυγούστου Κώνσταντος και αυγούστου Κωνσταντίου·
εν μέρει εθνικός, κι εν μέρει χριστιανίζων)·
«Δυναμωμένος με θεωρία και μελέτη,
εγώ τα πάθη μου δεν θα φοβούμαι σα δειλός.
Το σώμα μου στες ηδονές θα δώσω,
στες απολαύσεις τες ονειρεμένες,
στες τολμηρότερες ερωτικές επιθυμίες,
στες λάγνες του αίματός μου ορμές, χωρίς
κανέναν φόβο, γιατί όταν θέλω —
και θα ’χω θέλησι, δυναμωμένος
ως θα ’μαι με θεωρία και μελέτη —
στες κρίσιμες στιγμές θα ξαναβρίσκω
το πνεύμα μου, σαν πριν, ασκητικό.»
Πλέουμε προς το Έντφου….
6η μέρα: Νείλος- Εν πλω- Εντφου- Κόμπο
Σπουδαία μέρα χθες. Γάμος λαμπρός μπροστά στα μάτια μας. Παντρεύτηκε ο Μύθος με την Ιστορία…
Το σώμα μου στες ηδονές θα δώσω,
στες απολαύσεις τες ονειρεμένες,
στες τολμηρότερες ερωτικές επιθυμίες,
Η άδεια καρέκλα του καταστρώματος, πάλι προς τον ήλιο κοιτάζει… αυτή τη φορά στην ανατολή.
Στο πρωινό κάποιος ρωτάει τη συνταξιδιώτισσα με τα ασημένια μαλλιά, «γιατί κάθε βράδυ βάζεις δίπλα σου την άδεια καρέκλα…;»
«Γιατί μαζί μου ταξιδεύει και ο άντρας μου. Εγώ είμαι πλέον η μοναδική του ευκαιρία να δει όσα δεν πρόλαβε…»
Ναι, ταξιδεύουμε και για όσους έφυγαν.
Βλέπουμε και νιώθουμε και για όσους δεν πρόλαβαν
Αμέτρητοι οι λόγοι που ταξιδεύουμε αλλά αυτός, ήταν κυρίαρχος χθες στην Κοιλάδα των Βασιλέων.
Ένα σωρό μάτια βουρκωμένα έβλεπαν και για τους απόντες τους…
Μετά το πρωινό και αποβιβαζόμαστε από το καράβι για τις σημερινές ξεναγήσεις.
Ένα σωρό γνωριμίες θα κάνουμε και σήμερα και όλες περιωπής. Για σήμερα μόνο με θεούς κανονίστηκαν ραντεβού. Ούτε ένας άνθρωπος κι ας είναι και Βασιλέας. Θεοί μόνο.
Ραντεβού με τον Άμμωνα, Ραντεβού και με τον Ρα, χώρια με τον καθένα μέχρι να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να γίνουν ένα. Ραντεβού με τον Σομπέκ, θεός-κροκόδειλος αυτός. Ραντεβού με τον Ώρου, Αροέρης, Απόλλωνας μετά… Μετά Όσιρις. Και η Ίσις το τελευταίο ραντεβού στη σημερινή ατζέντα. Μπροστά στα μάτια μας θα συνευρεθεί με τον Νείλο… Αρχαίες, επίκαιρες, ερωτικές στιγμές.
Το χάος του κόσμου υποχωρεί, μικρός αμμόλοφος στο βάθος εμφανίζεται και πάνω του ξεκινάει η ζωή …
Είμαστε παιδιά του Μύθου και του Θαύματος. Η Ιστορία θα ρθει αργότερα να κάνει ρεπορτάζ για όσα κατορθώσαμε.
Σπουδαία αφορμή και το Εντφου! Αφορμή για να μιλήσουμε για Πτολεμαίους, για Κλεοπάτρες και Αντώνιους…
Χαίρε Κλεοπάτρα, Κόρη νόθου αυλητού και της αδερφής του. Χαίρε Κλεοπάτρα, κόρη δυο αδερφών είσαι τελευταίο άστρο τής Αιγύπτου Χαίρε και συ Αντώνιε που λίγοι ενέπνευσαν τον Ποιητή όπως εσύ!
Ξενάγηση σε ναούς και ιερά και ιστορίες και μνήμες κι ύστερα εν πλω ξανά ώσπου φθάνουμε στο Κομ Όμπο.
Εμπόριο εδώ, καραβάνια, Νούβιοι, οι πρώτοι που ξεδίψασαν στο Νείλο, πάμε πίσω στο χρόνο, σχεδόν στην ιερή στιγμή που ο Άνθρωπος σηκώνεται στα δυο και προχωρεί προς το Μέλλον του, προχωρεί, προχωρεί, ακούραστα προχωρεί ώσπου φτάνει ως εμάς στο Σήμερα και βάζει νέους στόχους, αυτό είναι ο άνθρωπος, από τότε, από τη Νότιο Αίγυπτο και το Σουδάν ως σήμερα, στόχοι και όνειρα, θεοί και δαίμονες στις προσταγές των στόχων τοΎ Ανθρώπου.
Σπουδαία και τούτη η επίσκεψη καθώς θα παίξουμε με την αντανάκλαση τής υπόστασής μας. Ο Ήλιος και ο Νείλος θα μας κάνουν τη χάρη, το είδωλό μας θα πολλαπλασιαστεί κι έτσι το βράδυ, στο ραντεβού με τον εαυτό μας θα είμαστε πολλοί ώστε όλοι μαζί να σηκώσουμε το βάρος τής κάθε ήττας τής ζωής μας.
Ξενάγηση κι εδώ, σε ναούς και θεούς και δαίμονες κι ύστερα επιστροφή στο πλοίο μας.
Δείπνο.
Ραντεβού Νο 3
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές-
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Διανυκτέρευση εν πλω. Πλέουμε πλέον προς Ασουάν!
7η μέρα: Ασουάν- Φράγμα- Ναός Φιλαι
Γαμήλια νύχτα χθες πάλι στο μυαλό, του μέλιτος η πρώτη νύχτα συνεύρεσης με το φεγγάρι, δεν έφυγε ούτε λεπτό πάνω απ’ το κατάστρωμα, σαν το άστρο τής Βηθλεέμ μας έφερε ως το θρυλικό Ασουάν… Φτάσαμε επιτέλους στον Τροπικό του Καρκίνου!
Κάθομαι και ρεμβάζω. Επιθυμίες κ’ αισθήσεις
εκόμισα εις την Τέχνην— κάτι μισοειδωμένα,
πρόσωπα ή γραμμές· ερώτων ατελών
κάτι αβέβαιες μνήμες. Aς αφεθώ σ’ αυτήν.
Ξέρει να σχηματίσει Μορφήν της Καλλονής·
σχεδόν ανεπαισθήτως τον βίον συμπληρούσα,
συνδυάζουσα εντυπώσεις, συνδυάζουσα τες μέρες.
Ξεκινά και η σημερινή ξενάγηση. Πρώτα θα πάμε στο Φράγμα. Στο περίφημο Φράγμα του Ασουάν, το σπουδαιότερο τής Αιγύπτου κι ένα απ’ τα σπουδαιότερα του κόσμου… Ασφαλώς και θα μιλήσουμε για τα τεχνικά χαρακτηριστικά, για την πορεία προς την κατασκευή του, το πριν και το μετά του αλλά είναι αφορμή και για πολιτική κουβέντα… Ποιοι το έφτιαξαν αντί για ποιους, ποιες οι σχέσεις και οι ισορροπίες τής Αιγύπτου μες στην παγκόσμια πολιτική σκηνή;
Πάντως μπήκε φραγμός στο κακό, στις πλημμύρες, στην καταστροφή… Ο άνθρωπος πλέον εξαρτάται από τον Κόπο του και όχι απ’ το Τυχαίο και τα καπρίτσια τής φύσης!
Αναχωρούμε…
Ακροβασία τώρα του μυαλού ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο καταρράκτη… Καταρράκτες πληροφορίες και ιστορίες μας παρασέρνουν ως2 ένα νησί που δεν υπάρχει πια. Ναι, τώρα θα ξεναγηθούμε σ’ ένα νησί που δεν υπάρχει πια!
Ακριβώς επειδή μετά την κατασκευή του φράγματος το νησί ολόκληρο θα χάνονταν στο βυθό, μετέφεραν το ναό που βρίσκονταν πάνω του… Συγκρότημα ολόκληρο, σύμπλεγμα ναών μεταφέρθηκε και θα πάμε τώρα ως εκεί για να του πάρουμε συνέντευξη…
Ξενάγηση στον Ναό του Νησιού Φιλαι που πλέον βρίσκεται στη νήσο Αγκιλκία…
Το χαμένο νησί είναι μια ακόμα αφορμή για ιστορίες τής Αφρικής… Βρισκόμαστε σε τόπο Ιερό, τόπο Ιερέων αλλά και τόπο Εμπόρων…
Στην Ίσιδα και στον Άμμωνα η προσευχή σήμερα το απόγευμα.
Τελευταία για σήμερα στάση, ο Ημιτελής Οβελίσκος, ο μεγαλύτερος οβελίσκος του αρχαίου κόσμου…
Στάση γνώσης. Αρχαίες αιγυπτιακές τεχνικές επεξεργασίας πέτρας, αρχαία εργαλεία παντού, μόνο χέρια λείπουν, βάζει η φαντασία κι αρχαίο εργαζόμενο, βάζει και τον ιδρώτα του στην έρημο ετούτη, χουρμάδες αρχαίοι φυτρώνουν στο μυαλό μας, αρχαίος κόπος και ξεκούραση κάτω απ’ τα κλαδιά αρχαίου οβελίσκου…
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο ημιτελής οβελίσκος του Ασουάν είναι η μεγαλύτερη λαξευτή πέτρινη κατασκευή της αρχαιότητας
Ο πλούτος που έχει να προσφέρει κάθε ημιτελές και ατελές δημιούργημα είναι ασύγκριτος. Κουράστηκε το Τέλειο από τον ίδιο του τον εαυτό, φτιασιδώνεται, στολίζεται, κρύβει και κρύβεται ενώ το ατελές, δε έχει τίποτα να φοβηθεί, δίνει υποσχέσεις και χαϊδεύει αυτιά π[ως μια μέρα θα τελειώσει… Κι έτσι ο καθένας το φαντάζεται όπως το ονειρεύτηκε. Μέγας Σοφός Σαμάνος το Ατελές!
Ο ήλιος σιγά-σιγά πάει προς άλλες Ακυβέρνητες Πολιτείες. Στον Τροπικό του Καρκίνου, το Φως και η Σκιά γίνονται γλύπτες μπροστά στα μάτια μας λαξεύουν κι εμφανίζουν Έργα που δεν υπάρχουν πια… Γλυπτά και νησιά, και τραγούδια, κι αναμνήσεις…
Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω.
Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κι η πλαγινή
για εμπορικά γραφεία. Όλο το σπίτι έγινε
γραφεία μεσιτών, κι εμπόρων, κι Εταιρείες.
Α η κάμαρη αυτή, τί γνώριμη που είναι.
Κοντά στην πόρτα εδώ ήταν ο καναπές,
κι εμπρός του ένα τουρκικό χαλί·
σιμά το ράφι με δυο βάζα κίτρινα.
Δεξιά· όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέπτη.
Στη μέση το τραπέζι όπου έγραφε·
κι οι τρεις μεγάλες ψάθινες καρέγλες.
Πλάι στο παράθυρο ήταν το κρεβάτι
που αγαπηθήκαμε τόσες φορές.
Θα βρίσκονται ακόμη τα καημένα πουθενά.
Πλάι στο παράθυρο ήταν το κρεβάτι·
ο ήλιος του απογεύματος το ’φθανε ώς τα μισά.
…Απόγευμα η ώρα τέσσερες, είχαμε χωρισθεί
για μια εβδομάδα μόνο… Αλίμονον,
η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή.
Ραντεβού Νο 4
Νύχτα. Τελευταία εν πλω νύχτα. Κάποιος κάθισε στην άδεια καρέκλα. Ένα κενό απόψε γεμίζει.
Δεν είναι προδοσία. Είναι ανάγκη για χαρά. Μη… μη νιώθεις τύψεις… δεν προδίδεις τον απόντα αρχόντισσα με τα ασημένια μαλιά… Το μέλλον ανήκει σε ό,τι θα μοιραστούμε.
Διανυκτέρευση
8η μέρα: Ασουάν- Αμπου Σιμπελ- Κάιρο
Πρωί. Πριν ακόμα ανατείλει ο ήλιος. Κάτι πλησιάζει στο τέλος. Αλλά και κάτι μένει ακόμα ψηλά για να φωτίσει των τελευταίων ημερών τη δίψα. Ναι, μένουν δυο μέρες μόνο αλλά δυο μέρες ολόκληρες κι οι δυο σπουδαίες.
ΑΜΠΟΥ ΣΙΜΠΕΛ σήμερα! ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ αύριο! Φορτώνουμε αποσκευές και ξεκινάμε.
Θα πάμε στο Αμπού Σιμπέλ… Ναι θα φτάσουμε στην έσχατη Αίγυπτο.
Και δε θα πάει εκεί όποιος θέλει. Δεν είναι το Αμπού Σιμπέλ ένα ακόμα σημείο αρχαιολογικού ενδιαφέροντος για να αφεθεί προαιρετικά στη διάθεση τής ημέρας. Το οφείλουμε στον εαυτό μας και θα πάμε όλοι.
Αναχώρηση για Αμπού Σιμπέλ.
Στο λεωφορείο. Μουσική. Λόγος.
Άφιξη σ’ έναν απ’ τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους τής Αιγύπτου!
Ροδόχρωμοι ναοί θεών, θεϊκή αίσθηση ανθρώπων όλα μαζί στέκονται μπροστά μας… Αναβάθμιση.
Αναβάθμιση Ψυχής και Αισθητικής.
Μέγας είσαι Ραμσή Δεύτερε και θαυμαστά τα έργα σου! Άμμων-Ρα, δώσε δύναμη ν’ αντέξουμε τη δύσκολη πλευρά τού εαυτού μας, ν’ αντέξουμε όσους μας υποχρεώνουν να μην τους αγαπάμε πια. Δώσε μας δύναμη ν’ αντισταθούμε σ’ αυτή την έλξη που όσο περνούν τα χρόνια ασκεί πάνω μας η μοναξιά. Άθωρ, θεά του Έρωτα και τής Ομορφιάς, λάβαμε όλα τα μηνύματα που έστειλες με την Αφροδίτη. Ο Όλυμπος απ’ τους πρόποδες ως την κορυφή του, μιλάει για το θεϊκό κλειδί που ανοίγει όλες τις θύρες και λέγεται Κάλλος Ανθρώπινο. Ναι, είναι σπουδαία υπόθεση η ομορφιά, υποσχόμαστε να φροντίζουμε τον εαυτό μας για ν’ αγαπάμε κάτι όμορφο.
Χαίρε θεά Άθωρ, ορκιζόμαστε πως η χαρά που απαιτείς για τη ζωή, θα γίνει προτεραιότητά μας.
Σοφά τα λόγια σου Άθωρ, η χαρά είναι αρχαίο βότανο, θεραπεύει τα πάντα! Από δω και πέρα, η Μουσική, ο Χορός και η Χαρά θα είναι ρουτίνα τής ζωής μας, θ’ αντισταθούμε στη φύση μας που όσο γερνά, γέρνει προς τη θλίψη… Χαίρε και συ Νεφερτίτη, Πιστή κι υπάκουη στα λόγια τής θεάς! Χαίρε βασίλισσα σοφή, σοφά υπάκουσες στην Άθωρ, αιώνια η χαρά κι ας είναι εφήμερη η ομορφιά και τα νιάτα που τη φέρανε…
Τό γήρασμα τοῦ σώματος καί τῆς μορφῆς μου
εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαῖρι.
Δέν ἔχω ἐγκαρτέρησι καμιά.
Εἰς σέ προστρέχω Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάπως ξέρεις ἀπό φάρμακα·
νάρκης τοῦ ἄλγους δοκιμές,1 ἐν Φαντασίᾳ καί Λόγῳ.2
Εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαίρι. —
Τά φάρμακά σου φέρε Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάμνουνε — γιά λίγο — νά μή νοιώθεται ἡ πληγή.
Ξενάγηση στους δυο Ναούς, και σε όλο τον περιβάλλοντα χώρο. Ξενάγηση στα 120.000 κομμάτια που έφτιαξαν όλα όσα βλέπουμε γύρω μας, 120.000 κομμάτια έγιναν ώστε να μεταφερθούν εδώ και να ξαναστηθεί θεϊκό μεγαλείο από χέρια ανθρώπινα…
Με το τέλος τής ξενάγησης, αναχωρούμε για το αεροδρόμιο του Ασουάν για να πετάξουμε για Κάϊρο. Δένουμε τη ζώνη, απογειωνόμαστε, κλείνουμε τα μάτια και κοιτάζουμε απ’ το παράθυρο το Νείλο που μας δείχνει το δρόμο για την πρωτεύουσα…
Άφιξη. Μεταφορά στο ξενοδοχείο, παίρνουμε τα δωμάτιά μας και κατεβαίνουμε για δείπνο.
Δεν έχει αστέρια απόψε να ρίξουμε το βλέμμα… Προς την Αλεξάνδρεια κοιτάζουμε όλοι…
Πλησιάζει το Τέλος αλλά η Αλεξάνδρεια που θα πάμε αύριο, παίρνει μέσα μας διαστάσεις Νέας Αρχής.
Διανυκτέρευση.
9η μέρα: Καίρο- Αλεξάνδρεια
Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Αυτή η μοιραία πόλις, η Αντιόχεια
όλα τα χρήματά μου τα ’φαγε:
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.
Αλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
(ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα·
τί ρήτορας, τί ποιητάς, τί ό,τι κι αν πεις).
Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
κι έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
Στην Αλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·
κάπως γνωρίζω (κι είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:
του Κακεργέτη βλέψεις, και παλιανθρωπιές, και τα λοιπά.
Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα
ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,
την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.
Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω
να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Αυτή είν’ η πρόθεσίς μου.
Αν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους —
τους ξέρουμε τους προκομμένους: να τα λέμε τώρα;
αν μ’ εμποδίσουνε, τί φταίω εγώ.
Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Κι είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.
Αλλά, κατεστραμμένος άνθρωπος, τί φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.
Αφύπνιση, πρωινό και ιστορική εκδρομή στην Αλεξάνδρεια. Η έσχατη εκδρομή ετούτου του ταξιδιού αλλά σκοπίμως έσχατη.
Στο λεωφορείο. Μουσική. Λόγος.
Άφιξη στην πόλη του Ποιητή που σ’ όλη την πορεία του ταξιδιού ανέλαβε το δύσκολο ρόλο του ξεναγού στην ίδια μας την ψυχή. Σε αρχαιολογικούς χώρους τής Μνήμης και σε λόφους τής ψυχής μας που δεν είχαμε τολμήσει ποτέ ανασκαφές.
Με την άφιξη θα κάνουμε πρώτα μια πανοραμική βόλτα, ένα πέραμα απ’ άκρη σ’ άκρη στη θρυλική πόλη, θα δούμε το Φάρο που δεν υπάρχει πια, βρήκαμε τρόπο πλέον να βλέπουμε ό,τι απουσιάζει, στο ίδιο ταξίδι, δεύτερο Θαύμα του Κόσμου μπροστά στα μάτια τής ψυχής μας,
Συνεχίζουμε, θα διασχίσουμε τη γοητεία τής Κορνίς ολόκληρης, της παραλιακής λεωφόρου, αυτή που κάποτε διέσχιζαν άρχοντες Έλληνες, άρχοντες λόγω τής βαθιάς τους μόρφωσης και αγωγής, των τρόπων των ευγενικών και γενναιόδωρων, άρχοντες, αυτό ήταν Αιγυπτιώτες και Κωνσταντινοπολίτες, όποιος ταξίδεψε μαζί τους ξέρει…
Συνεχίζουμε δεξιά, αριστερά, παρελθόν που απουσιάζει, παρόν κουρασμένο, μέλλον που περιμένει στη στάση να έρθει επιτέλους το λεωφορείο του, κάστρα, κήποι, παλάτια… Κάτι ήξερε και ο Φαρούκ που λες…
Βρισκόμαστε στην πόλη που κάποτε είχε κατορθώσει να είναι περίφημη όχι για έναν ναό της, ούτε για κάστρα, ούτε για κήπους και παλάτια, ούτε καν για το σπουδαίο Φάρο της. Μια πόλη περίφημη για μια Βιβλιοθήκη. Ποιος να προφέρει τη λέξη Βιβλιοθήκη και να μην έρθει συνειρμικά στα χείλη το όνομα τής πόλης: Αλεξάνδρεια.
Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας.
Χάθηκε, και μαζί χάθηκε γνώση σπουδαία αλλά από τις 16 Οκτωβρίου του 2002, η Νέα Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας είναι εδώ, κι εμείς κλείσαμε ραντεβού για να ξεναγηθούμε.
Υπατία, Θεόκριτε, Απολλώνιε, Πλωτίνε, Κωνσταντίνε… Μούσα, εσένα επικαλούμαστε ώστε με έμπνευση να γίνει ετούτη η ξενάγηση στη Νέα Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας.
Στην εποχή τής κατακερματισμένης Γνώσης. Στα χρόνια τής εξειδίκευσης και τής ευνουχισμένης σοφίας, θα προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τη σπουδαιότητα του ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ, τη σημαντικότητα τού πανεπιστήμονος σοφού, του ανθρώπου που ένιωθε χρέος προς τον εαυτό του να ξέρει απ’ όλα, έστω λίγο απ’ όλα…
(…) Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
(ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα·
τί ρήτορας, τί ποιητάς, τί ό,τι κι αν πεις).
Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
κι έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά. (…)
Ιούλιε Καίσαρα, Καρακάλα, Βαλεριανέ, Αυρηλιανέ, Ζηνοβία βγείτε ένα βήμα μπροστά, θ’ ανακριθείτε από τουρίστες σήμερα! Ποιος έκαψε τη μεγαλύτερη και σπουδαιότερη κιβωτό ανθρώπινης γνώσης; Ζηνοβία και συ;;;
Καταλαβαίνεις τώρα, αιώνες μετά καταλαβαίνεις τί έκανε ο φανατισμός στην Παλμύρα σου; Αντιλαμβάνεσαι πλέον πως απ’ το φανατισμό χαμένοι βγαίνουμε όλοι; Πάμε τώρα να γνωρίσουμε τι εστί Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας! Ξενάγηση.
Με το τέλος τής ξενάγησης πάμε για γεύμα, να γίνει η πέψη αυτής της σπουδαίας επίσκεψης.
Γεύμα στην περιοχή του Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Αλεξανδρείας, κι όταν τελειώσουμε θα φωνάξουμε τον οδηγό και την ξεναγό.
Αντώνιε , Κλεοπάτρα, οδηγήστε μας τώρα στο σπίτι του Αυτοκράτορα. Επίσκεψη στο σπίτι του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Αυτό το Μουσείο είναι το δώρο ενός οράματος, η σπουδαία δουλειά τού αείμνηστου Κωστή Μοσκωφ. Χάρη σ’ αυτόν υπάρχει το Σπίτι-Μουσείο Καβάφη.
Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,
κρυμμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.
Απ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι,
το ακάθαρτο και το στενό.
Από κάτω ήρχονταν οι φωνές κάτι εργατών
που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν.
Κι εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεβάτι
είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη
τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης —
τα ρόδινα μιας τέτοιας μέθης, που και τώρα που γράφω,
έπειτ’ από τόσα χρόνια!,
μες στο μονήρες σπίτι μου, μεθώ ξανά.
Τέλος τής ξενάγησης. Στόχος αυτής τής επίσκεψης δεν ήταν να δούμε και να καταγράψουμε, να φωτογραφίσουμε και να φωτογραφηθούμε. Να νιώσουμε ήταν ο στόχος και να μπει η στιγμή για πάντα, όπου βάζει ο καθένας τα πολύτιμα.
Επιστροφή στο Κάιρο.
Αντώνιε, Κλεοπάτρα, Αλήθεια… ελάτε πιο κοντά… σσσσσς… μεταξύ μας αυτό… πού βρίσκεται ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Άφιξη στο ξενοδοχείο.
Τελευταία βραδιά… Τίποτα δε χωράει σ’ αυτή την τελευταία νύχτα γιατί η τελευταία μέρα τα είχε όλα. Κουβέντα στο λόμπυ…
Διανυκτέρευση.
10η μέρα: Καίρο- Αθήνα
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με
Το ταξίδι τέλειωσε. Για όποιον θέλει τέλειωσε. Όμως, για άλλους, συνεχίζεται, γιατί, για δέκα μέρες έμπαιναν θεμέλια ανέγερσης τεράστιων ναών μέσα μας.
Κάναμε ένα ταξίδι αισθαντικό. Παραβρεθήκαμε στους γάμους του Μύθου με την Ιστορία. Κοιτάξαμε τον ήλιο στα μάτια, και στην ανατολή και στη δύση του.
Φλερτάραμε με το φεγγάρι. Κάναμε έρωτα. Αλήθεια, κάναμε έρωτα. Και κάναμε και σχέση με τον εαυτό μας.
Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κι επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις
(η μέρα που αφέθηκες κι ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Αυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Αρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.
Απ’ ευθείας πτήση για την Αθήνα.
Ευχαριστούμε όλους όσους μας εμπιστεύτηκαν να κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι έτσι όπως εμείς το καταλαβαίνουμε.
Σημείωση: Μπορεί ν’ αλλάξει η σειρά των ξεναγήσεων χωρίς να παραληφθεί καμία.